١١٣ مَا كَانَ لِلنَّبِىِّ وَالَّذينَ امَنُوا اَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكينَ وَلَوْ كَانُوا اُولى قُرْبى مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ اَنَّهُمْ اَصْحَابُ الْجَحيمِ

(113) ma kane lin nebiyyi vellezine amenu ey yestağfiru lil müşrikine velev kanu üli kurba mim ba’di ma tebeyyene lehüm ennehüm ashabül cehiym

1.	mâ kâne	: olmadı, olmaz, olamaz
2.	li en nebiyyi	: peygamberler için
3.	ve ellezîne âmenû	: ve âmenû olanlar (ölmeden önce Allah’a ulaşmayı dileyen kimseler)
4.	en yestagfirû	: mağfiret dilemesi
5.	li el muşrikîne	: müşrikler için
6.	ve lev kânû	: olsalar bile
7.	ulî kurbâ	: akraba, yakınlar
8.	min ba’di	: …den sonra
9.	mâ tebeyyene	: belli olan, açığa çıkan şey, durum
10.	lehum	: onlar için
11.	enne-hum	: muhakkak onlar, çünkü onlar, onların, … olduğu
12.	ashâbu el cahîmi	: cehennem ehli, cehennemin ehli, halkı