٢٩ فَذَكِّرْ فَمَا اَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ

(29) fezekkir fema ente bi ni’meti rabbike bi kahiniv vela mecnun
Artık zikir et sen Rabbinin nimeti sayesinde ne kahinsin ne de mecnun

1.	fe	: o zaman, o halde
2.	zekkir	: zikret, öğüt ver, hatırlat
3.	fe	: çünkü
4.	mâ ente	: sen değilsin
5.	bi ni’meti	: ni’metiyle, ni’meti sayesinde
6.	rabbi-ke	: senin Rabbin
7.	bi kâhinin	: kâhin
8.	ve lâ mecnûnin	: ve mecnun değil

فَذَكِّرْşu halde sen, öğüt verip-hatırlatفَمَا أَنْتَçünkü senبِنِعْمَةِnimetiyleرَبِّكَ Rabbininبِكَاهِنٍ kahin de değilsinوَلَا مَجْنُونٍdeli de değilsin