١١٠ حَتّى اِذَا اسْتَيَْسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا اَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّىَ مَنْ نَشَاءُ وَلَا يُرَدُّ بَاْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمينَ

(110) hatta izestey’eser rusülü ve zannu ennehüm kad küzibu caehüm nasruna fe nücciye men neşa’ ve la yüraddü be’süna anil kavmil mücrimin
hatta peygamberimiz ümit kestikleri ve yalanladıklarını anladıkları zaman onlara yardımımız gelmiş böylece dilediğimiz kimseler kurtarılmıştı azabımız geri çevrilmez mücrimler güruhundan

1.	hattâ	: öyle ki, hatta
2.	izestey’eser rusulu	: resûller umutlarını kestikleri zaman
3.	ve zannû	: ve zannettiler
4.	enne-hum	: kendilerinin olduğunu
5.	kad	: oldu, olmuştu
6.	kuzibû	: yalanlandılar
7.	câe-hum	: onlara geldi
8.	nasru-nâ	: yardımımız
9.	fe	: o zaman
10.	nucciye	: kurtarıldı
11.	men	: kimse(ler)
12.	neşâu	: dileriz, isteriz
13.	ve lâ yureddu	: ve geri döndürülmez
14.	be’su-nâ	: azabımız
15.	an	: …den
16.	el kavm el mucrimîne	: mücrimler kavmi, günahkârlar topluluğu